Ridders spreken tot de verbeelding en als historisch thema doen ze het altijd goed. Dat weten jullie beter dan ik. Fascinerend hoe deze mannen van blik de jeugd nog altijd weten te boeien. Hoe ik daar bij kom? Ik sloeg net het boek De Graal van Chrétien de Troyes dicht. Hij schreef het rond 1180, dus midden in de Middeleeuwen: een ridderroman van het zuiverste soort.
Een jongen van eenvoudige komaf ontmoet een groep ridders en raakt zo begeesterd door hun glimmende harnassen en prachtige tooien dat hij nog maar een wens heeft: worden zoals zij. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf en al snel krijgt dit supergedicht het karakter van een leerverhaal. Hij is in het begin van zijn avontuur nogal hardleers en onbezonnen, maar door alles wat hij meemaakt – ervaringen en wijze raad -, ontpopt deze Perceval zich langzamerhand tot een geduchte ridder.
Totdat het verhaal abrupt eindigt, althans in de oorspronkelijke versie. Volgens overleveringen omdat de auteur de laatste levensadem uitblies. Dat laat dus alle ruimte voor de lezer om zelf nieuwe hoofdstukken en een goed einde voor dit leerverhaal te verzinnen. Eigenlijk geldt dat ook voor jouw eigen leerproces als professional. Dat verhaal loopt tot vandaag. Voor morgen moet je een nieuw hoofdstuk bedenken. Professionaliseren zien als leerreis, als leerverhaal is nieuw en laat toetsen en boordelingskaders en die hele reutemeteut links liggen. Dat voegt niets toe aan jouw leerverhaal.
Het introductieleerverhaal Op zoek naar de verloren helden helpt jou te ontdekken hoe dat werkt: professionaliseren met een leerverhaal.
Dit onderwerp leent zich goed voor je herregistratie voor het schoolleidersregister op het thema persoonlijk leiderschap.