Wat hebben ze voor jou in petto, mocht je ooit besluiten te verkassen? Of als het tijd wordt om je AOW te incasseren? Hier in Woerden hing op de gevel van een schoolgebouw, inmiddels helemaal met de grond gelijk gemaakt, een straatnaambordje met daarop: Juf Karinplein. Ooit met haar afscheid opgehangen en ik ben benieuwd of dit aandenken de nieuwbouw overleeft. Daaraan moest ik denken toen ik het boekenweekessay van Marieke Lucas Rijneveld herlas.
De auteur vertelt hoe haar vader, meester van groep 8, afscheid neemt van zijn school. Leerlingen planten voor hem een rode eik en die krijgt de naam Rijneveld-boom. Nu had dit afscheid een wat droevige reden. Op een avond vertelde hij zijn kinderen dat het leraarschap hem boven het hoofd groeide. Al dat computerwerk, de vergaderingen, hij was er klaar mee. Voor zijn dochter een bittere pil, want zij kende haar vader niet anders dan als degene die decors timmerde voor de afscheidsmusical en altijd met een aktetas vol traktaties thuiskwam. Bovendien was hij een geziene figuur in het dorp.
Misschien herken je het gevoel van deze uitstromer wel. Structuren, systemen en bureaucratische rompslomp houden je gevangen en bederven je werkvreugde. Al dan niet bedacht door mensen uit Den Haag, politici of ambtenaren.
In leerverhaal Op zoek naar de verloren helden ontdek je wat deze meester de handdoek in de ring deed gooien. Maar ook hoe je het echte verhaal van onderwijs leven houdt en hoe je je daar met je team aan kunt optrekken. Komt er ooit een bordje aan de gevel te hangen met jouw naam erop of als de kinderen een boom voor je planten: dan weet je in ieder geval dat je van betekenis bent geweest.