Hij heeft er echt zin in. Maar hij is ook moe, erkent hij ruiterlijk. Van het eindeloze improviseren om het onderwijs op zijn school overeind te houden tijdens de coronacrisis. Deze schoolleider uit de Randstad is geboeid geraakt door leerverhaal Op zoek naar de verloren helden en we maken kennis met elkaar in zijn door de voorjaarszon overgoten werkkamer. Eerst wilde hij starten in de kerstvakantie, maar dit voornemen verschoof hij naar de voorjaarsvakantie, vertelt hij. Maar ook dat mislukte, erkent hij spijtig: “Ik was echt moe en moest even goed bijtanken”.
Zijn team is fan van Gert Biesta. Alles wat deze onderwijsprof publiceert, belandt op de tafel van de personeelskamer. Het was voor deze schoolleider een van de triggers om in dit herregistratietraject te stappen. Hij herkent zich in de visie van Biesta dat onderwijs een kunst, een ambacht is. Maar ook dat dit ambacht belaagd wordt door invloeden van buiten het onderwijs. Aan het einde leidt hij mij nog even rond door het gebouw, al heeft hij daar eigenlijk geen tijd meer voor. Hij vertelt dat zijn school verhalen belangrijk vindt en daar veel mee doet. “Het werken met een leerverhaal past ook echt bij mij en daarom koos ik voor dit herregistratietraject.”
De school kampt nog wel met de naweeën van coronacrisis – niet alle leerkrachten zijn terug – maar hij hoopt nu wel snel echt een slinger aan zijn leerverhaal te geven. Hij beseft maar al te goed dat professionaliseren belangrijk is, maar niet direct urgent. Het kan altijd wel even wachten. Vooral omdat belangrijke en onbelangrijke maar wel urgente zaken tijd en aandacht opeisen. En dat was precies de praktijk van de afgelopen maanden. “De komende tijd heb ik de vrijdagen hiervoor gereserveerd omdat ik dan officieel niet op school ben. Dat moet helpen.” Bij het afscheid verzekert hij mij nogmaals: “Ik heb er echt zin.”