Die leegte

Ooit wel eens een filmpje op de snijplank gelegd? Of in je video-editor zitten bekijken? Dan heb je gezien dat dat leuke beeldverhaal uiteen valt in allemaal losse, nietszeggende plaatjes. Dan verliest het filmpje zijn plot en beland je in wat we narratieve leegte noemen. Het verhaal is foetsie. Die leegte verdwijnt pas als je de beeldjes flitsend achter elkaar ziet. Dan verschijnt het verhaal weer op je netvlies.

Ook organisaties kunnen kampen met narratieve leegte. Stel: je speelt de luistervink en luistert alle gesprekken binnen je team af. Bij narratieve leegte lukt je het niet om daar èèn verhaal van te maken. Iedereen is met van alles en nog wat bezig, maar er zit geen plot in, geen lijn, het grote verhaal is zoek. Stel dat je vervolgens al die gesprekken gebruikt om een filmpje van te maken. Geheid dat de kijker vermoeid, geïrriteerd en gedesoriënteerd afhaakt: waar gaat dit over? Zo verspeelt een organisatie de aandacht van zijn omgeving en ondergraaft het zijn bestaansrecht. Geen blije gezichten dus.

Hoe signaleer je narratieve leegte? Als je merkt dat je niet duidelijk kunt vertellen waarom je organisatie bestaat en wat jouw rol is. Maar ook als je ziet dat jouw collega’s dat ook niet lukt. Maar ondertussen ben je wel stikkend druk bent met het regelen van alles en nog wat en waarschijnlijk met veel gedoe.

Anders gezegd: er zit een kloof tussen wat de mensen zeggen en wat ze zouden moeten zeggen in het verhaal van de organisatie. Tussen wat mensen misschien graag zouden willen zeggen en wat ze uiteindelijk zeggen. Daar zit de narratieve leegte die om vulling schreeuwt.

Dit onderwerp leent zich goed voor je herregistratie voor het schoolleidersregister op het thema persoonlijk leiderschap.

Binnenkort herregistreren? Doe dit eens met een leerverhaal!
.
Deze leerverhalen ook per e-mail ontvangen? Meld je dan aan via de link.