Op een mooie dag, ergens in augustus draaide de directeur de deur van zijn school weer van het slot. Het jaar 2021 was al goed over de helft en het was de overheid nog steeds niet gelukt om de coronadraak om te leggen. Die ging nog steeds briesend rond. Wel gefrustreerd, want veel slachtoffers maakte hij niet meer. Dit weerhield de leerlingen er niet van om de drempel van zijn school weer over te stormen. Verzadigd van een lange, heerlijk koele zomervakantie.
Op een dag, een paar maanden terug, kreeg hij een telefoontje. Vast weer zo’n acquisitiemannetje, dacht hij. Maar nee, iemand voor een onderzoek. ‘Kan ik mijn dagen mee vullen’, dacht hij verzuchtend. “met meedoen aan onderzoeken.” De stem aan de andere kant van lijn vertelde hem dat dit onderzoek zijn herregistratie voor het schoolleidersregister betrof. Dat raakte hem en hij begon meteen zijn gal te spuwen: inflexibel, commercieel circus, volstrekt overbodig, belastend. Ja, hij wilde best meedoen met dit onderzoek. Graag zelfs.
Soms voelde ik mij meer therapeut dan onderzoeker toen ik dit voorjaar schoolleiders belde voor dit onderzoek. Wat een zeer zit daar! Hier schuilt voor veel schoolleiders ook een draak. Alhoewel: ik sprak ook collega’s die het idee achter de herregistratie steunden, met kritische kanttekeningen dat wel. Enfin: het onderzoek bevestigde het vermoeden dat onze leergemeenschap het roer om moest gooien om met ons leerverhaal schoolleiders verder te helpen. Momenteel buigen de wijze mannen en vrouwen van het schoolleidersregister zich over een aantal nieuwe trajecten van de leergemeenschap: zijn ze goed genoeg om schoolleiders zich hiermee te laten professionaliseren? Al is dit voor mij geen vraag: ik ben toch flink aan het duimen, dat snap je.
Dit onderwerp leent zich goed voor je herregistratie voor het schoolleidersregister op het thema persoonlijk leiderschap.