“Dit is een frustrerend moment voor mij”, en ze keek me mismoedig aan. Ik zat met een bakkie troost in mijn handen haar aan te staren tijdens het journaal van acht uur deze week. Deze dame, ze leidt een school in een grote stad, tobt met haar formatie voor volgend jaar. Nog steeds vacatures, niemand te vinden, zo ventileerde ze haar frustratie naar de verslaggever.
Een wethouder uit een nog wat grotere stad mocht opdraven om uit te leggen dat het personeel in het basisonderwijs nog steeds onderbetaald wordt. Maar dat was niet het punt van deze schoolleider, want zij dacht een andere kant op. “We moeten de populariteit van het beroep weer vergroten. Laten zien hoe leuk het is om in het onderwijs te werken.” Het kwam uit haar hart en dat noopte de verslaggever tot de vraag: “Hoe leuk is het? Oei, dat was even een lastige op dit moment, de frustraties overheersten haar gemoed: ze vond het nu echt even niet leuk. Maar dan: “Normaal gesproken is dit een fantastisch beroep”.
Het onderwijs haalt nogal eens het journaal. Meest gaat er iets niets goed: te hoge werkdruk, te veel vacatures, te weinig salaris… Het is dat de verslaggever er naar vraagt, anders zou je vergeten dat werken in het onderwijs leuk kan zijn. Maar wat niet helder werd: waarom is het zo’n leuk, fantastisch beroep? Is onderwijs alleen maar ‘leuk!’ of is onderwijs ook nog van ongelofelijke betekenis? Wat wil jij betekenen voor wie, waarom en hoe breng je dat zo duidelijk onder woorden dat iedereen denkt: fantastisch om daar te werken! Belangrijk ook! Misschien moet ik dat ook eens overwegen, want ik vind mijn huidige baan wel erg saai. Misschien had de verslaggever gewoon even de waarom-vraag moeten stellen, dan had kijkend Nederland dit waarschijnlijk wel vernomen van deze schoolleider.
Dit onderwerp leent zich goed voor je herregistratie voor het schoolleidersregister op het thema persoonlijk leiderschap.